muzikanten

Boudewijn Van Wijk– zang en gitaar

John Hijmering-sologitaar en zang

Jacco Haker- gitaar en zang

Jan Willem van Wijk-basgitaar en zang

Flip Mijzen– drums

Jan van der Horst-mondharmonica, toetsen en zang

Henny van Dalfsen- geluid en licht

                                                                                      

Boudewijn van Wijk

Boudewijn van Wijk hing in de sixties als jochie van 8 urenlang met zijn oren gekluisterd aan de radio. Hij volgde toen al alles wat door merg en been ging op het gebied van rock & soul, beat, noem maar op.
Over de zeventiger jaren is Boudewijn lyrisch: “gegrepen door blues en hardrock, wakker geschut door de punk, meegedreven op de new wave, gefascineerd door liveoptredens van Rod Steward and the Faces, Rory Galagher, the Jam, dr. Feelgood, Ian Dury, Stones, Who, en dichter bij huis Barrelhouse, Brood, Normaal…..”
Niets kon zijn gemakzucht beter doorbreken dan de drift om een handtekening te scoren van Mick jagger, Nick Lowe, Dave Edmunds, Ron Wood…. Ingelijst prijken deze relikwieën van een fantastisch muzikaal tijdperk in zijn huis.
Muzikale geldingsdrang  en de behoefte om met maatjes de blitz te maken op het podium, leidde begin jaren 80 tot appartement 9.
In 83 ging deze band uit elkaar en Boudewijn en Peter sloten aan bij twee broers van Boudwijn in een Shot of R&B.  Boudewijn kwam gedreven door zijn passie voor pop en rock te werken bij het Haags popcentrum, waardoor a Shot of R&B snel in het Haagse cirquit kon gaan toeren.  Dat Boudewijn uiteindelijk passie en werk heeft weten te verenigen door een Promofunctie bij Munich records/V2 te bekleden, is alleen maar typerend voor hem. De rock- en popkennis is van het niveau van Leo Blokhuis!

Flip Mijzen

Flip Mijzen leerde op zijn 14e jaar van zijn vader hoe hij trommelstokken moest vasthouden en  “Pan-ne-koe-ken” moest slaan. Snel daarna ramde hij samen met zijn vrienden in een gelegenheidsbandje op een oude Kit in een jongeren centrum in Etten-Leur.

In de ban van Led Zeppelin, Rory Galagher, Grand Funk Rail Road, The Who en The Faces trok Flip met zijn vrienden sporen door het Brabantse uitgaansleven op zoek naar de ultieme rock and roll. Begin 70er jaren waren zijn grote voorbeelden Bill Bruford (Yes) en Pierre van de Linden (Brainbox en Focus) Niet dat hij daar veel van over heeft genomen, Flip drumt recht voor zijn raap, voortdurend opzoek naar de ideale groove in elk nummer.

In de 80er jaren kwam Flip via omzwervingen terecht in the Marvelous Trip een snoeiharde Amsterdamse sixties revivalband. In het kielzog van Fatal Flowers en Claw Boys Claw toerde hij in The Trip en later in Trap a Roach  in het clubcircuit Amsterdam, waaronder meerdere optredens in de Melkweg. Deze jaren hebben vele invloed gehad op de drumstijl van Flip. Er werd no nonsense Rock & Roll gevraagd door de scene, Flip voelde zich hierin zonder meer in thuis.

Nog steeds houden de betonnen grooves van Flip Brand New Cadillac in een ijzeren greep en gaat hij net zolang door tot de band en het publiek volledig plat gespeeld zijn.

John Hijmering

Op de middelbare school stond de gitaar al op no 1 bij john. Na een aantal playback bandjes werd hij serieus en startte ‘Gimcrack’. Ondanks de aanwezigheid van Lucas van Merwijk, momenteel een van de topdrummers in Nederland, had Gimcrack geen lang leven. Een dag nadat deze band ter ziele was stond Mannekino op, een band met praatzanger onder de naam Erwin Springveld (inmiddels omgedoopt tot Erwin Olaf), Lucas van Merwijk (drums) Bas van Engelen (basgitaar) en John Hijmering (sologitaar). De eigenzinnige teksten van Erwin ondersteund door ritmepartijen van hoog nivo door Lucas en de muzikale arrangementen van John gaven de eerste criticasters hoop op een mooie muzikale loopbaan,

Het liep echter ietsje anders: Erwin Olaf vond zijn weg in de fotografie en presteert op internationaal niveau, Lucas van Merwijk drumt de hele wereld bij elkaar en heeft zijn plaats ingenomen in het rijtje van Cezar Zuiderwijk en Ton Dijkman.

En John….. na vijf jaar toeren in het Amersfoorts amusementsorkest ‘de Sterk Werk band ‘ met als een van de hoogtepunten een afgeladen Paradiso, stopte tijdelijk met optreden, totdat hij door Flip als een klasse gitarist (her)ontdekt werd.

Jan Willem van Wijk

Bassmann JW

In de sixties schudde Haagse Jan Willem de spruitjeslucht van de jaren 50 drastisch van zich af. Leek hij muzikaal voorbestemd om in jongenskoren, blokfluittrio’s en drumbands oud te worden, de aanschaf van zijn eerste gitaar bij Nico Servaas (is het voor jezelf of voor een band) bracht hem voor f.25,– kort op de Shadows en the Stones. Na gitaarlessen bij zijn neef experimenteerde hij met zijn vrienden met geïmproviseerde instrumenten op zolder en ze noemden zich een band. Kort na oprichting werd deze band 5e in een talentenjacht waar 5 bands aan meededen. Tot 1983 was Jan Willem vooral een notoire concertganger en heeft alle grote bands uit die tijd gezien, maar hij hield zijn muzikale kwaliteiten vooral voor zichzelf. na 1983 kwam hier verandering in. Hij stapte als bassist samen met zijn twee broers  in a Shot of R&B ( de drums was al bezet)  en toerde met deze band door het Haagse circuit. Verhuizingen van Willem en broer Boudewijn  naar Leusden betekende het einde van a Shot of R&B. Inmiddels hongerend naar muzikaal succes kwam hij in aanraking met Flip en John.

Als bassende drummer is Jan Willem een belangrijk fundament in Brand New Cadillac. Met de sound van The Stones, Feelgood, Beatles, Who, Creedence en ga zo maar door tussen de oren en met de drive van een metronomische drummer dondert hij zijn bas-akkoorden over het podium

Jan van der Horst

Met zijn “Mississippi saxofoon” zorgt Jan voor het blues geluid binnen de band. Op 15 jarige leeftijd, terwijl zijn vriendjes en klasgenoten spraken over Pink Floyd en Yes, struinde Jan de platenzaken af naar lp’s van Muddy Waters, Little Walter en John Mayall. In zijn eerste band, de Sonny Boys Bluesband is hij begonnen als wasbordspeler. Twee jaar kreeg hij een afgedankt drumstel van zijn broer en dat hebben de buren geweten. Gelukkig werd hij korte tijd later gevraagd als drummer voor de Funhouse Bluesband en verhuisde het drumstel naar de oefenruimte op Kaag eiland.

Echt serieus werd de carriere van Jan met de toetreding tot de Deep Water Blues Band. Deze band heeft 13 jaar lang menig schroeiplek op diverse podia achtergelaten. De zanger verhuisde naar Friesland. Een ander drummer werd aangetrokken en Jan ging zingen. Don John and the Blues Jive was geboren. Jaren lang was deze band zeer populair bij festivals en kroegen. Tijdens deze jaren heeft Jan nog als zanger opgetreden in de Nederlandstalige protestgroep Uit Nood. Een graag geziene gast bij menig actie tegen de kernwapens, discriminatie, etc.  Een hoogtepunt was een toernee voor de vakbond op diverse scholen. De blues bleef trekken en met de band Bluesy Tunes en daarna de Dynamites heeft Jan als zanger en mondharmonicaspeler alle festivals wel een keer aangedaan. De Dynamites heeft nog als begeleidingsband gefungeerd voor Mike Morgan.  Jan is ook te horen op de cd “Good Times van de South Side Bluesrevue. Uiteraard speelt Jan het liefst over zijn Fender Bassman met een “koplamp”.

 
Soundman Henny & co-driver Peter

Henny Dalfsen heeft al jaren zijn voetsporen verdiend als geluidsman bij de IJsbreker in Leusden   (www.ijsbrekerleusden.nl ).

Henny stuurt vanaf de mengtafel ook de lichtinstallatie aan.

Brand New Cadillac is in het bezit van een eigen PA en lichtinstallatie

Het geluid en licht maken het optreden helemaal compleet.

Daarnaast is Henny ook een deskundige Driver die ons altijd weer veilig naar huis rijdt!

 
Peter “animal” Grool

Onze trouwe roadie die uit de meest vreemde situaties toch het optimale resultaat weet te halen.  Keep on Rocking old blue, let them Rolling…

Peter heeft  een belangrijk aandeel gehad in het ontwerp van het logo van de band. Peter is de man die tot diep in de nacht kan werken aan eigen audio opnames, bijna alle songteksten van Beatles hits uit zijn hoofd kent, het tourschema van the Stones uit de seventies kan opdreunen, alle versies van Walking the dog kan reproduceren en bovenal, hij kan de knoppen  van de powermate bedienen en de sound van BNC de zaal in slingeren.

 Het logo ontworpen door Peter Grool ( Thanks mate!)

Advertentie